Iran als vakantieland ligt niet voor de hand. Bommen op sjiieten en soennieten, geschreeuw van ayatollahs, optochten van baardmannen. Veel te eng, volgens menigeen. Ik vloog in november 2016 met cultuurliefhebbers naar Teheran, een rommelige stinkstad, te veel oude auto’s. Hooguit twee fietsers zonder fietspad gezien. Iran heeft 80 miljoen inwoners, het zijn net mensen, en twee-derde bestaat uit jeugd onder de 35. Die komt eraan en hoe! Teheran-Noord is een broedplaats van starters, las ik in de Financial Tribune.

Rond het Cinema Museum kwam ik bonte hoofddoeken en chadors (zwarte gewaden) tegen. Moslima’s met grote zonnebrillen en groene schoenen spraken me zonder schroom aan. Welcome! Tijd voor een harem. In no time een kringgesprek over Nederland en de revolutie van Khomeini en Khamenei. ,,We willen praktische oplossingen, geen religieuze leuzen,” zei een modieuze jongeman met Perzische lef tegen me. ,,Het zijn allemaal leugenaars,’’ merkte een moslima met rode nagels op. Jeetje! Waar was de zedenpolitie? Stiekem kan hier alles, schreef  historica en journaliste Eefje Blankevoort over Iran. In het christelijke Westen kan alles ook stiekem. Uithuwelijking, een van de pijlers van de islam, begint te veranderen. Jongeren lopen liever twee jaar hand in hand… Een fluwelen vernieuwing?

Duizend kilometer van Teheran ligt de schone stad Isfahan. De stad heeft net zo’n mooi plein als Siena, een picknickboulevard langs de rivier, en het wonderschone Abbasi Hotel. Ik wandelde langs de rivier en kwam geen steek vooruit. Een exoot uit Nederland. Welcome! Overal mocht ik thee drinken, mee-eten, vertellen. Met een Iraanse moslim sluit je zo vrede. De gastvrije Koerden aan de grens met Irak kusten me. Op z’n Brabants. ,,Bang van IS? We zijn België niet,” bromde een vrijheidsstrijder. We nipten aan een gesmokkelde wodka. ,,Arabieren zijn wilden.” Toe maar! Iran heeft door de, net opgeheven, economische sancties van VS en EU een opdonder gekregen. Niet afgebouwde of verlaten flats. Wijdvertakt drugsgebruik, afzender Afghanistan. Stoephoeren met chador, kwestie van doorwerken. Verlaten gehuchten door de trek naar de stad. De woestijn ligt bezaaid met plastic troep. Help! Maar altijd welcome…

Column stond 7 mei 2016 in AD Rivierenland.

Ik geef op verzoek een lezing met powerpoint over Iran: piet@piethartman.nl