Thrillerschrijver Saskia Noort merkte tijdens de jaarwisseling terecht op dat veel Nederlanders negatief zijn over hun landje. Laten we onze zegeningen tellen, bijbels gesproken. En dan kom ik tot een boel plussen. Ik wil 2021 beginnen met de Topvrouwen van Altena. Hemels zijn ze, als door de hand van God naar grote hoogten gestuwd, als door een toverstaf buiten hun oevers getreden. Onze godinnen uit de klei zijn karakters. Laten we dankbaar zijn en onze Bondgirls zoenen!
Marieke Lucas Rijneveld, Nieuwendijk, Utrecht. Ze won met haar debuut De Avond is Ongemak de International Booker Prize. Het reilen en zeilen van een christelijk Altena-gezin ten voeten uit en dat betekent soms ongemak. En passant wilde ze ook de natuur in haar achtertuin met bezwerende zinnen redden… Op een vraag wat ze met de geldprijs van 50.000 euro ging doen zei ze onvervaard: een paar koeien kopen. Heerlijk, Marieke Lucas is onbedorven klei met karakter. Over haar nieuwe roman Mijn Lieve Gunsteling alleen maar hossende reacties. Gruwelijk goed, zoiets. Ik vroeg me af wie model staat voor de veearts: Klaas Rienks of Jaap Keller of Arie Baks?
Carola Schouten, Giessen, Rotterdam. Minister van Landbouw in het kabinet-Rutte. Zo’n harmonieuze vrouw, zoveel boze boeren, bedreigingen, strontkarren. Toen ze de koeien op dieet wilde zetten om de bouw te redden (een gevolg van jarenlang creatief stikstofboekhouden) was de boot helemaal aan. Niettemin bleef onze Carola als een koele kleikikker fier op de been. Ze sloeg niet met klompen, ze zwaaide niet met een hooivork, ze haalde geen carbidkanon van stal. Ze gaat met beleid het mes zetten in de veeberg, halal of niet. De goddelijke vonk van Carola hoor ik in haar psalm voor betere prijzen voor boeren (supers moeten het hok in) en kringlooplandbouw, opdat de aarde geen liberale bosbrand wordt… Ze heeft een nieuwe liefde!
Marianne Vos, Babyloniënbroek. De summer of love nadert en dan kunnen we Marianne Vos bewonderen als kopvrouw van Jumbo-Visma. Ze heeft titels, titels, titels en dat begon op een driewieler in Aalburg. Nooit, nooit heb ik zo bezweet voor de tv gezeten als in 2012. Het regende pijpenstelen en de modder spatte in mijn gezicht. Ons Marianne was een vurige Olympisch kampioen op de weg. Mysterieus, net als Marieke, en schuchter werd ze genoemd in een paginagroot AD-interview. Maar, soms oh zo gevoelig, want ze tilde half Altena op de fiets (karakter) en dat scheelt een hoop obesitas en jeugdzorg, zeker weten. We wachten met smart op het Marianne Vos Experience Center. Ze woont niet meer op haar buiten in Broek, maar elders, met een vriendin.