

Ik lag een week of vier in het ERASMUS MC. Meestal in coma. Broer Bert uit Frankrijk en dagelijks vrouw en kinderen op bezoek. Niks van gemerkt. Of ik sloeg wartaal/fantasie uit, vertelden ze later. Ik herinner me colonnes leergierige internationale studenten. Bloedmooie angels, sommigen. Die om de vijf minuten bloeddruk en hartslag kwamen meten. Zonder buitenlanders stort onze zorg in… Tja… Tijd om te verkassen naar revalidatiecentrum De Wever/Elisabethziekenhuis Tilburg. Dagelijks naar de sportschool en toen herstelde ik tamelijk snel.

Stapels, stapels ANGELS bij De Wever. De prominenten dokter Arja Schults rechts en Rianne Vugts, mochten noodingang eten/drinken canule verwijderen en ik mocht 7 februari (nogal slapjes) met proefverlof naar huis. Eindelijk NA 23 SEPTEMBER de dag des oordeels! We hebben samen mijn ziel gemasseerd, gehuild en geheeld! Heftig hoor! Wees niet bang, vier het leven.en de dood. De deskundige tandarts in Almkerk is de volgende halte… Ze vertelden bij mijn vertrek dat revalidatie een jaar kan duren. Dat klopt als het tegenzit helemaal. JE HEBT EEN WONDER NODIG, zeiden de deskundigen bij de deur. Ik ben sinds 7 februari geen centimeter vooruitgegaan. Weer een longontsteking, zuchtje op de dijk. Blaasontsteking. Bronchitis! Weken van slag. Huisdokter Bart Vijgen kalmeerde me…. Maar ik kijk met een nieuwe blik naar mijn familie, de dijk en Altena! De vrienden… Ik leef!!! Fietsen? Komt tijd, komt raad. Autorijden? Rijbewijs verlopen. Dat noem ik de ongemakken van het leven. Gebit kapot. Reparatie.
Is hij (BEN IK) veranderd na 5 maanden ziekenhuis? Dat vroegen ze aan mijn vrouw. Verkeerde vraag. We hebben samen een crisis beleefd en dat laat sporen na bij iedereen. Vage sporen en scherpe sporen. Een Trauma zou dochter Willemijn zeggen. Hoe laten we dat trauma achter ons? Oftewel waar parkeren we dat Trauma zonder gedoe??? Lesje in nederigheid, dat zeker. 7 februari NAAR HUIS.

Eind goed al goed. De wonderbaarlijk genezen patient, mijn bijbelse uitleg, wandelt elke dag BEWEGEN! naar de Plaza. Mantelmoeder Ans en Eva doen natuuurlijk mee. Aan fanmail geen gebrek…. Koffie en taartjes ook niet.
Anno 1 juli 2025. Ik wandel 3 x daags op de Buitendijk. Met of zonder rollator! Mijn tweede leven, zo voelt dat. Om de haverklap stopt er iemand. Wat zijn onze Altena-bewoners toch meelevend. Hoe gaat het met je? Dankzij huis en wonderdokter Bart Vijgen gaat het heel langzaam beter. Heel Langzaam wil zeggen: 1 procent per dag. Dag lieve kinderen! Volgens zoon Bart moet ik me de koning te rijk voelen. Hoezo, ben ik afgetakeld? De Koning van de Buitendijk! Een wonder.